Temple, tüm hayatı boyunca ailesi ve yakın çevresi tarafından yanlış anlaşılan bir çocuk olmuştur. Dört yaşına kadar konuşamamıştır. Doktorlar otizm tanısını koymuş hatta bir daha konuşamayacağını söylemiştir. Fakat annesi tam tersine inanmış çocuğunun eğitimi üzerinde durmuştur. Lisede fen bilgisi öğretmeninin desteği ile dünyaya bakışı değişen Temple, yazları teyzesinin çiftliğinde çalışır. Öğretmeninin tavsiyesi üzerinde hayatında bütün engelleri ileriye açılan bir kapı olarak görür. Resimlerle düşünür, sayılarla uğraşmayı sevmektedir. Otizmli bireylerde görülen yüksek sesle konuşma, cümlelerini yineleme, yüksek sesten ve kalabalık ortamlardan sıkılma gibi birçok davranış Temple'da da görülür. Özellikle sarılmayı sevmez. Lisede iken bir atı sever, kendi atı olmasını ister. Liseyi bitirdikten sonra ki yaz tatilinde teyzesinin çiftliğinde sığırları sakinleştirmek için girdikleri mekanizma dikkatini çeker. Çiftlikte birgün sinirlenip ağlamaya başlar ;koşarak mekanizmaya girer, orada sakinleşmeye çalışır.Fen öğretmeninin şekil-zemin algısı üzerine izlettiği görselden yola çıkarak ne kadar zeki bir öğrenci olduğunu gösterir.
Başlarda üniversiteye gitmekten korkan Temple, annesinin desteği Franklin Pierce Kolejine başlar. İlk oda arkadaşı Temple'dan korkar. Daha sonra görme engelli bir oda arkadaşı olur. Birisine dokunma fobisini bu arkadaşı ile yener. Teyzesinin çiftliğinde gördüğü sakinleştirme mekanizmasını üniversiteye başladığı zaman kendisi yapar. Okul yönetimi ile makinesi konusunda problemler yaşar. Bunun üzerine sakinleştirme düzeneği üzerinde anket yapıp, bilimsel sonuçlarıyla öğretmenini etkiler. Üniversiteyi başarıyla tamamlayan Temple, Arizona State Üniversitesinde hayvan bilimi üzerine yüksek lisansa başlar. Büyükbaş hayvanların olduğu bir çiftlikte çalışmalarını yapar. Burada da farklı karşılanan Temple hayvanların davranışlarından hareketle hayvan yıkama mekanizması geliştirir. Dergilerde bu mekanizmasından övgü ile bahsederler. Dergide hayvan davranışları üzerine yazdığı makaleler yayınlanır. Artık kendini kanıtlamaya başlamıştır. Temple'ın annesi büyük bir cesaret gösterip kızını normal okula yatılı üniversiteye yollayarak adeta kızını hayatın içine atıverdi. Hayatla yüzleşmesini sağladı.Fen bilgisi öğretmeninin cenazesinde annesine sarılması annesini mutluluktan ağlatır. Daha sonra hayvan kesimlerinin caniliği karşısında insancıl bir mekanizma geliştirir. Başkaları ile sosyalleşmek sıkıcıdır, konuşurken insanların gözlerine bakmaz gözlerle ne ifade edildiğini anlamazdı. Hepimiz birbirimizden farklı özelliklere sahibiz ama biraz fazla göze batarsa biri farklılığıyla hemen alay etmeye, görmezden gelmeye, dışlamaya başlarız. Farklılığımız eksik olduğumuz anlamına gelmez yine de.. Gereken uygun koşulları hazırlamamış olmamız böyle parlak kişileri kaybetmemize neden olur. Azim, zeka, yetenek hepsi hat safhada fakat biz küçük kusurlara takılıp kitabı kapağına göre yargılamaya devam ediyoruz.
TABİAT ZALİM OLABİLİR AMA BİZ ÖYLE OLMAK ZORUNDA DEĞİLİZ !!!
-TEMPLE GRANDİN-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder